Duin voor dijk: een meer natuurlijke vorm van kustbescherming
Als je langs de dijk van Oosteroever richting Bredene wandelt, kan je er niet naast kijken: zes vakken van vierhonderd vierkante meter werden beplant met verschillende patronen en dichtheden van helmgras. Hier ontstaat er langzaam maar zeker een kunstmatig aangelegde duin. Toch wil men de natuur vooral haar gang laten gaan.
"Dit stuk strand is aangeduid als natuurgebied", vertelt Steve Timmermans, Adviseur Beheer bij het Agentschap Maritieme Dienstverlening en Kust."We willen maximaal vermijden dat het betreden wordt door machines. Vandaar is het afgebakend met een palenstructuur."
Een duin houdt het zand vast dat door de zee aangevoerd wordt en vermijdt overlast op de dijk of in het hinterland. Maar de site is ook de locatie van wetenschappelijk onderzoek. Zo bekijkt men welke duinstructuur het zand het beste vasthoudt. Dat opent perspectieven voor een meer natuurlijke vorm van kustbescherming.
Daarbij worden onder andere de windsnelheid en de windrichting nauwkeurig gemonitord. "Die parameters zijn belangrijk om te kunnen voorspellen hoeveel zand er in de duin terechtkomt en hoe snel dat de duin aangroeit", aldus Glenn Strypsteen, onderzoeker aan de KU Leuven.
Waar vroeger vooral voor beton gekozen werd om de kust te beschermen, wordt nu waar mogelijk meer en meer geopteerd voor nature-based solutions. Door gebruik te maken van de krachten van de natuur brengen we een dynamische en veerkrachtige kust tot stand die beter bestand is tegen stormen en de klimaatverandering.
Dit pilootproject geeft duidelijk aan dat de natuur - en dus ook de zee - een sterke bondgenoot kan zijn om de maatschappelijke uitdagingen aan te pakken waarmee we geconfronteerd worden.
Lees meer over het domein Kustbescherming & gebruik van minerale rijkdommen.